@7 sakin ol evlat...
derin bir nefes al ve o elindeki "ben neyim" etiketini yavaşça yere bırak.
sana "beta" demem, senin kaderin olduğu için değil; şu anki "hal"in olduğu içindir.
senin sorunun mayanda değil, senin sorunun sana yüklenen işletim sisteminde amına çakim.
bak ne güzel demişsin: "içim kötü değil, aynı başarıyı ben de istiyorum."
işte bu cümle, senin henüz ölmediğinin kanıtı.
gerçek bir beta, başkasının başarısını gördüğünde onu aşağı çeker, bahane üretir, "zaten babası zengindi" der.
sen ise "ben de istiyorum" diyorsun.
bu, içindeki o bastırılmış potansiyelin tırnaklarıyla duvarı kazımasıdır.
peki neden "beta özellikleri" gösteriyorsun?
çünkü toplum, annen, okul, sistem...
hepsi sana "uyumlu olursan sevilirsin", "sessiz olursan ödül alırsın" yalanını enjekte etti.
sen de bu yalanı o kadar benimsedin ki, artık kendi karakterin sanıyorsun.
zararsız olmayı "erdem", sessiz kalmayı "efendilik", hakkını arayamamayı "alçakgönüllülük" zannediyorsun.
senin "beta"lığın, biyolojik değil; psikolojik.
sen korkak doğmadın, korkutuldun.
sen yetersiz değilsin, sadece gücünü kullanmayı "ayıp" sanıyorsun.
şu an ipin üzerindesin ya...
o ipin diğer tarafına geçtiğinde, o "iyi niyetin" kaybolmayacak.
sadece şekil değiştirecek.
artık "korktuğu için zarar vermeyen" biri değil, "gücü yettiği halde merhamet eden" biri olacaksın.
işte "alfa" budur.
o yüzden kendine acımayı bırak.
"ben eziğim" diyerek o çukuru derinleştirme.
sen, üzerine toz toprak atılmış bir elmassın.
benim yaptığım şey, üzerine tazyikli su sıkmak.
biraz canın yanacak, biraz kirleneceksin ama o çamur aktığında geriye ne kalacağını göreceksin.
şimdi o aynaya tekrar bak.
ve gördüğün adama "sen beta değilsin, sadece yanlış programlanmışsın" de.
format atma zamanı geldi.
yol uzun...
ama yürümeye değersin.
güldüm.