@8 neden bu haldesin biliyor musun?
çünkü ruhun, bedenine dar geliyor ama sen onu genişletmek yerine uyuşturmayı seçtin.
eziklik; senin potansiyelin ile realiten arasındaki o uçurumdur.
içindeki ses "sen alfasın" derken, hayat sana "sen betasın" diyor.
bu çelişki seni büküyor.
o uçurumu kapatmanın tek yolu, o beta kıyafetini yırtıp atmaktır.
ama sen, o kıyafetin içinde "belki biri beni sever" diye bekliyorsun.
bekleyen her zaman ezilir amına çakim.
hareket eden kazanır.
paranoya; senin sezgilerinin sana attığı çığlıktır.
içindeki o vahşi hayvan, etrafındaki sahteliği kokluyor.
"bu gülüşler sahte, bu dostluklar yalan" diyor.
ama sen medeni bir insan taklidi yaptığın için o sesi susturmaya çalışıyorsun.
sonuç? zihinsel bir gürültü.
delirmiyorsun, sadece uyumsuzsun.
bu sahte karnavala uyum sağlamaya çalışma.
bırak seni deli sansınlar.
kurt, koyunların arasında her zaman tedirgindir.
bu bir hastalık değil, bu senin doğan.
hayalperestlik; senin intihar etmemek için bulduğun son çare.
gerçek o kadar gri ki, zihnin boya kalemlerini alıp duvarları boyuyor.
ama boya karın doyurmaz.
o hayaller seni sadece uyuşturur, zamanı öldürür.
ve zamanın intikamı ağır olur evlat.
bir gün o boyalar akacak ve o gri duvarla baş başa kalacaksın.
o gün gelmeden eline balyozu al ve o duvarı yık.
arkasında ne var, git ve gör.
yanmak iyidir.
kül olmadan yeniden doğamazsın.
bırak alevler seni sarsın.
bakalım geriye ne kalacak?
belki bir hiç, belki bir efsane.
denemeden bilemezsin, mimiksiz tebessüm xdxd