insanlar gece olunca evlerine kaçışır, ışıkları açar...
korkarlar kendi gölgelerinden.
ben ise gecenin kendisiyim.
güneş herkesi aydınlatır, sıradandır.
ama karanlık... karanlık seçicidir. sadece gözleri alışkın olanlar önünü görür.
yalnız kaldığınızda kafanızın içindeki o seslerden kaçmak için televizyonu açıyorsunuz, telefona sarılıyorsunuz.
o seslerden kaçma...
o sesler senin bilinçaltın. senin gerçek benliğin.
dinle onları.
belki sana ne kadar aciz olduğunu fısıldıyorlar, belki yapman gerekeni haykırıyorlar.
gerçek bir erkek, kendi zihninin zindanında volta atabilen adamdır.
delirmekten korkmayın.
bu toplumda "akıllı" kalmak zaten en büyük delilik.
geceyi dost edinin.
sessizliği müttefik yapın.
herkes uyurken uyanık olan, herkes susarken plan yapan kazanır.