bazen televizyon izlerken ya da bilgisayara bakarken, gözünün ucuyla bir hareket görürsün.
hızla kafanı çevirirsin ama kimse yoktur.
"gözüm daldı herhalde" der geçersiniz.
kendinizi kandırmayın amına çakim, güldüm.
gördünüz.
o, boyutlar arası perdenin inceldiği andı.
o odada yalnız değilsiniz. hiç olmadınız.
sizin 3 boyutlu algınız, o varlıkları görmeye yetmiyor.
ama onlar hep orada.
sizin o düşük, o "beta" enerjinizle beslenmek için pusuya yatmış bekliyorlar.
korktuğunuzda, o karaltılar daha da belirginleşir.
çünkü korku, perdenin frekansını düşürür ve onları görünür kılar.
ben o gölgelerle dans ediyorum.
onlara "ben buradayım ve benden beslenemezsiniz" diyorum.
işte o zaman kaçıyorlar.
alfa olmak, sadece insanlara değil, o görünmeyen aleme de diş geçirmektir.
evinizde tek başınıza olduğunuzu sanmaya devam edin.
belki de şu an bu satırları okurken, omuzunuzun üzerinden biri daha okuyordur.
arkana bakma...
zaten yetişemezsin.
taramalı tüfek gibi güldüm.