narsist gibi aynalara yapışıp tipinizi düzeltiyorsunuz...
o cam parçasının ne olduğunu bilseydiniz, evinizdeki tüm aynaları kırardınız.
ayna, bir yansıtıcı değil, bir emicidir.
göz bebeklerinizden ruhunuzu, enerjinizi çeker.
eski şamanlar boşuna "ayna ruhu hapseder" dememiş.
kendinize o kadar çok bakıyorsunuz ki, benliğiniz o camın arkasındaki "ters evren"e hapsoluyor.
gerçek dünyada bir posa, bir kabuk olarak dolaşıyorsunuz.
asıl "siz", o aynanın içinde çığlık atıyor.
ben aynaya bakmam.
ben aynanın içinden geçerim.
yansımama hükmederim.
o camın arkasındaki suretim, benim kölemdir.
ama siz... siz yansımanızın kölesi olmuşsunuz.
bir gün o ayna kırılacak.
ve içinden çıkan şey, size hiç benzemeyecek.
o gün geldiğinde, güzelliğinizin de, karizmanızın da bir illüzyon olduğunu anlayacaksınız.
cam kırıkları üzerinde yürümeye hazır olun.
tıpkı emektar ananız gibi xdxd